Vorm en Inhoud - Door Eric Roseel (onderdeel van zijn "Roman")

(In de literatuurgeschiedenis begint de vorm te primeren op de inhoud wanneer vertellers en schrijvers niet langer zelf hun werk verspreiden maar, omwille van de fysieke afstand met de bedoelde lezer, beroep doen op een uitgever, een boekdrukker. Dan komt het erop aan de eerste lezers, voor wie het werk geenszins geschreven is, de uitgever dus en de koninklijke of kerkelijke censor, door middel van de vorm - de roman met name - om de tuin te leiden met betrekking tot het wezen van wat je als schrijver te zeggen hebt. Denken we maar aan Cervantes’ El ingenioso hidalgo don Quixote de la Mancha, aan Daniel Defoe’s Robinson Crusoe, aan Jonathan Swift’s Gulliver’s Travels of aan Montesquieu’s Lettres persanes. Wie zich als schrijver nu nog in die zin - hoewel deze eerste decade van de 21ste eeuw het ergste laat vermoeden - uitput in het probleem van de zogenaamde experimentele vormgeving, wil of kan, op gevaar van suïcide, zelf gewoon niet aanhoren wat hij te zeggen heeft, hij is de censor van zijn eigen stem, schaamt zich voor zijn eigen gedachten en voorstellingen. Schrijven is dan een vak, het werk een uiting van vakmanschap dat je eerst moet leren van een meester, die les geeft aan wat die zelf een schrijversacademie heeft genoemd, en als je geen lid bent van de corporatie, wordt je de toegang tot het publiek op alle beschikbare legale en illegale manieren onmogelijk gemaakt. De vormgeving is natuurlijk ook het handelsmerk van de entertainer en de volksvermaker, die vanzelfsprekend niets te zeggen hebben behalve dat wat in duizend andere vormen al eerder is gezegd of dat wat de lezer of toehoorder zelf ook al tot groot jolijt of tot bloedens toe heeft bedacht maar in zijn lafheid om het ook uit te spreken, het liever uit de mond van een literair onschendbare wil horen - daarom precies is dat soort werk entertainment en volksvermaak. Maar dat soort schrijvers zijn natuurlijk niet echt schrijvers, het zijn zakenlieden, ze willen gewoon zo veel en zo rap mogelijk geld verdienen om in hun stad een 19de-eeuws herenhuis te kopen of in de buitensteedse groene zone een kasteel te bouwen met op het dak de allernieuwste hype zonnepanelen. De ware schrijver blijft altijd minstens half onbegrepen, behalve door zijn of haar ingewijde vrienden.)