pas als bomen weer foto's gaan dragen
en in ontbonden staat liederen zingen
over leven en paradijs of wat mij morgen
te wachten zal staan in licht dat valt
het uur van naaktheid geslagen heeft
in alle verstomde beelden die levenloos
tegen muren spreken omdat andere oren
zich doofstom afwenden van de waarheid
zal mijn kreet zichzelf smoren in zand en
bevroren bladeren als een zoon van wind
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten