ik schiet door de menigte
rondom mij zwemmen miljarden
en miljarden sterren tollen rond
met schreeuwende kleuren
ademen en voelen
er is één ster die mij roept
als een naamloze drang
een soort thuis
waarnaar ik nooit heimwee voel
maar toch altijd terugkeer
plots buigt het zwart de storm
van licht
alles is stil
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten