Uitreikingsspeech (RML Diploma Uitreiking 2008)

Simon Ranger

Om maar eens bij het einde te beginnen: gefeliciteerd met het behalen van je VWO diploma. Geen moment heb ik daar dit jaar aan getwijfeld. Het was een bijzonder jaar, net zoals het jaar daarvoor en daarvoor en daarvoor. Simon is een bijzondere jongen, en dat is hij. O, nee, pardon, ik zou dat citaat niet meer gebruiken vanavond. Maar het is wel zo. Hij eet uit je hand, of hij maakt dat je wilde dat je nooit geboren was. Twee uitersten die elkaar afwisselen en waartussen, zoals gezegd, een groot verschil in amplitude bestaat. Je kunt enerzijds volledig opgaan in een les, waardevolle bijdragen leveren en vol lof zijn over de man of vrouw die voor de klas staat. Die docent heeft je dan geraakt, daar doe je alles voor. Het komt ook voor dat je niet bent vooruit te branden, je duidelijk obstinaat gedraagt, de les volkomen oninteressant vindt en dat zowel verbaal als non-verbaal uitdraagt. Jouw geest zou zich hier niet mee bezig hoeven houden. En je bent niet te beroerd om daar dan ook een sanctie aan te koppelen: de volgende keer kom ik niet voor die les mijn bed uit.

Je kunt je voorstellen, Simon, dat een en ander tot een tweetal kampen heeft geleid. Want jouw gedrag heeft tot menig hartig woordje geleid. In jouw geval is het niet zozeer ‘je kont tegen de kribben gooien’ zoals bij regulier jong volwassenen, nee, er zat een visie achter die houding, een overtuiging.

Wanneer ik je aansprak over je ongeoorloofde absenties eindigde dat in een verhaal over efficiëntie van een les, over dat je het toch al wist (en waarschijnlijk was dat ook zo).Als ik je aansprak over het feit dat je fiets in een fietsenstalling hoort en niet aan het hek daarbuiten, eindigde dat in een discussie over wie, juridisch nou eigenlijk eigenaar was van dat stukje grond en waar ik mijn stelling eigenlijk op meende te beroepen. In welk officieel schooldocument staat dat dan beschreven?

Simon, ik weet zeker dat jouw amplitudes kleiner zullen worden met het verstrijken van de jaren. Ik weet ook zeker dat jij altijd kritisch zult blijven in de wereld waarin je leeft. Jij hebt grote talenten en een grote intelligentie. Gebruik die goed. Daar heeft de samenleving recht op. Wees een Willem Oltmans of een Maarten van Rossem die misstanden aan de orde stelt.
Wees de journalist waarvoor foute politici wegkruipen of de rechter door wie zware criminelen niet graag veroordeeld worden. Jij kunt ze van repliek dienen. Jij hebt de kwaliteiten om erboven te staan. Jij hebt ze door.

Simon, ik wens je het allerbeste toe. Ik zal je niet licht vergeten.

- Korver

Wullentrots

apegapen stroeven pull par putipoe
paretona pillepop med grône fizfulit

bingbengbora be bel tonoep pez pitot
froterkotser fretconserd miz frum

gratone karrekats fol wapperpollen
noet neemers putseker buhulsbana

Seismografisch Orkest

de holle noot die als een stem uit de hemel
valt en een krater achterlaat van verlangens
zich aan mij opdringt als een onvoltooid
meesterwerk van waanzinnige kreten en wilde
uitspattingen uit mijn vulkanische binnenste

veel te vroeg gaf ik mijn wanhoop gestalte
gevlucht in mijn eigen eenzaamheid
waar blijft toch de verlossing der gekken
nu de omringende bomen en rotspartijen
mijn wonden verzwijgen

en de nacht zich zo gewillig aanbiedt

Sterfbed

mijn ogen
ontrafelen zich
in het duister

nog
één keer
leef ik
op

verval dan
in mezelf
tot stilte

Verschuiving

petjes en pannekoeken chillen
op de stoep naast de moskee
waar baarden hun gebed richten
naar het naderende duister

maar als de rode strijders
in de arena staan explodeert
de stad auto's met turkse vlaggen
en bulgaarse nummerborden
paraderen toeterend door de straten

zelfs in gebroken taal
is de boodschap duidelijker dan
de zon gaat op in het oosten
en onder in het oude westen

Het Altaar

pilaren van licht openbaren zich in
de schaduwen vallend langs de waterkant
wachten hemelpioniers op antwoord
in het grijs waar geen tijd bestaat

sinds de eerste schemering

ik betreed de windstilte in mijn borst
een monument van eigen waanzin
gebouwd opdat de storm niet komen zal

tevergeefs

boven mij vormen donderrotsen een mantel
die achtergebleven maskers bedekt met stof
een alziend oog zet de zee in vuur en vlammend
dansen schuimkoppen met rafelige schichten

de hemel neemt foto's van de goden

____________________


lange slanke pilaren van licht openbaren zich
in de schaduwen vallend langs de waterkant
wachten hemelpioniers op antwoord
in het grijs waar geen tijd bestaat sinds

haar eerste schemering

ik betreed er de windstilte in mijn ziel
een monument van eigen waanzin
gebouwd opdat de storm niet komen zal

tevergeefs

boven mij vormen donderrotsen een mantel
die achtergebleven maskers bedekt met stof
een alziend oog zet de zee in vuur en vlam
dansen schuimkoppen met rafelige schichten

de goden nemen foto's van onze hemel

Oceaanmarionetten

aan de ene kant van de straat
worden de grote netwerpers vereerd
maar de kleine zijn er niet welkom

aan de andere kant ligt het gras
waar de tijd al sinds 1943
stilstaat grote ijzeren staven
verroesten de herinneringen

een altaar van menselijke waanzin

aan de uiteinden van het plein staan
hoekige pilaren te blinken in de zon
jaloers de hemel bespiedend waarvoor
ze nog zoveel mijlen tekort komen

wie zoekt zal er de boodschap vinden
door oceaanmarionetten achtergelaten

met de handen van alle mensen
gebonden op hun rug
wat houdt dan hun hoofd boven water
nu het tij aan het rijzen is

Vol Twijfels

de dag die niet wil toegeven
dat ze ten einde loopt

tevergeefs trekt aan het licht
dat ergens aan het einde
van de wereld uit zicht valt

en ons achterlaat in de gloed
van een duistere nacht vol

twijfels en ongeboren illusies

Vorm en Inhoud - Door Eric Roseel (onderdeel van zijn "Roman")

(In de literatuurgeschiedenis begint de vorm te primeren op de inhoud wanneer vertellers en schrijvers niet langer zelf hun werk verspreiden maar, omwille van de fysieke afstand met de bedoelde lezer, beroep doen op een uitgever, een boekdrukker. Dan komt het erop aan de eerste lezers, voor wie het werk geenszins geschreven is, de uitgever dus en de koninklijke of kerkelijke censor, door middel van de vorm - de roman met name - om de tuin te leiden met betrekking tot het wezen van wat je als schrijver te zeggen hebt. Denken we maar aan Cervantes’ El ingenioso hidalgo don Quixote de la Mancha, aan Daniel Defoe’s Robinson Crusoe, aan Jonathan Swift’s Gulliver’s Travels of aan Montesquieu’s Lettres persanes. Wie zich als schrijver nu nog in die zin - hoewel deze eerste decade van de 21ste eeuw het ergste laat vermoeden - uitput in het probleem van de zogenaamde experimentele vormgeving, wil of kan, op gevaar van suïcide, zelf gewoon niet aanhoren wat hij te zeggen heeft, hij is de censor van zijn eigen stem, schaamt zich voor zijn eigen gedachten en voorstellingen. Schrijven is dan een vak, het werk een uiting van vakmanschap dat je eerst moet leren van een meester, die les geeft aan wat die zelf een schrijversacademie heeft genoemd, en als je geen lid bent van de corporatie, wordt je de toegang tot het publiek op alle beschikbare legale en illegale manieren onmogelijk gemaakt. De vormgeving is natuurlijk ook het handelsmerk van de entertainer en de volksvermaker, die vanzelfsprekend niets te zeggen hebben behalve dat wat in duizend andere vormen al eerder is gezegd of dat wat de lezer of toehoorder zelf ook al tot groot jolijt of tot bloedens toe heeft bedacht maar in zijn lafheid om het ook uit te spreken, het liever uit de mond van een literair onschendbare wil horen - daarom precies is dat soort werk entertainment en volksvermaak. Maar dat soort schrijvers zijn natuurlijk niet echt schrijvers, het zijn zakenlieden, ze willen gewoon zo veel en zo rap mogelijk geld verdienen om in hun stad een 19de-eeuws herenhuis te kopen of in de buitensteedse groene zone een kasteel te bouwen met op het dak de allernieuwste hype zonnepanelen. De ware schrijver blijft altijd minstens half onbegrepen, behalve door zijn of haar ingewijde vrienden.)

Gouden Kooi

Het is enkel goud dat blinkt, te hardnekkig voor roest. Men zat fout! Goud en alles wat in haar verlengde ligt is de drijfveer geweest van eeuwen. Zelfs de zon gaat niet meer op voor niets, als je het monsterlijke bord mag geloven, dat je waarschuwt de kern van de aarde niet te betreden.

Een hol oord, volgens vele domoren! Waar hitlersnorren zich schuilhouden. En swastikas verstoppertje spelen met het heilige bloed.

Iedereen draait zich weg in de baan van de aarde. Niemand die ziet of wil zien hoe Vrijheid en Gerechtigheid op het offeraltaar van Economica hun laatste adem uitblazen. Nu is het einde werkelijk zoek! Zelf de toekomst mag gekocht en verkocht worden alsof het een stuk groente is, zolang de kracht der kopers maar stijgt!

Wacht maar tot de zee rijst en haar ruisen al jullie smeekbedes zal overstemmen. Een dag van zalige stilte! En de golf die jullie allen vrezen zal komen en zo vernietigend zijn dat de spiegels zullen breken. En met zo'n oogverdovende klap kapotslaan dat het iedereen voor eeuwig zal verblinden, zelfs de volgende rattenplaag. Dan zal er eindelijk licht zijn!

Want hoe donker is het echt, als iedereen kijkt, maar niemand wat ziet?

Dagboek van een Gek II

God is dood... Lang leve God!

Als neerdalende stilte
komt duisternis. Een zwarte leegte,
die het verstrijken van tijd aangeeft,
het vallen van korrels.
Een versteend moment
dat door tijd zal slijten.

Tijd is alles! Tijd is niets...

De wegen van tijd
zijn wegen met kronkels in kronkels,
eindeloze paden waarvan
het eind altijd zichtbaar is.
Er is een man die over
een van die paden reist,
meer dan er naar Rome gaan.
Hij draagt zijn naaktheid
als een mantel.

Een geluid in zijn ooghoek.

Als een schallende trompet keert
het licht terug. Ratten vluchten
naar hun riolen voor
het onbeschrijfbare niets.

De dag is van ons!

Dagboek van een Gek I

Eenzaamheid splijt in uren.

God is dood, maar koude stenen
worden nog steeds vereerd.
Hun woord op aarde wil godverdomme
zijn bek maar niet houden!

Er wordt gewaakt in de mist,
over vlaktes met naamloze graven.
De uren splijten er eenzaam.
Het trage proces waarin woorden
uiteenvallen tot nietszeggende letters.

Alles helpt, niets is verloren!
Ach, we zijn voor de gieren
achtergelaten.

Vertel me wat ik horen wil!
Vertel me, dat jij wel geluiden
kan tekenen en ze dan
opnieuw kan doen herleven!

Eenzaamheid en uren zullen beide
splijten in de leegte van hun kern.

Riddle of Doga-Kavuue (Shortstory)

Follow the link.

The Riddle of Doga-Kavuue.

A legend of the Himakadurian Chronicles.

Vientus

wind kronkelt zich over een vlakte
brengt vage beloftes van verlossing
waar menselijke voetstappen nooit
eerder geëchood hebben

in elke vlaag huist een herinnering
een klank een toon een smaak of geur
schimmen uit verre vreemde landen
jaagt een speling van wind hemels af

op zoek naar een teken - dat nooit komen zal

Vallana

rimpelingen in het water
spiegelen het antwoord
van een onbekende vraag

je bent de bouwer
van je eigen gevangenis

stil daalt de duisternis
neer en werpt een muur op
die alles zal omvatten

Wat is dat voor toon?

wat is dat voor toon?
dat is de slaap van een oude man een ogenblik voor zijn dood
wat is dat voor toon?
dat is de kleur van het niets
wat is dat voor toon?
dat is het geluid van dromen
wat is dat voor toon?
dat is de smaak van de herfst
wat is dat voor toon?
dat is de geur van verdiet
wat is dat voor toon?
dat is een speldenpunt van licht
wat is dat voor toon?
dat is het gevoel van eeuwige stilte

Forstanna (WIP + TT)

ik schiet door de menigte
rondom mij zwemmen miljarden
en miljarden sterren tollen rond
met schreeuwende kleuren

ademen en voelen

er is één ster die mij roept
als een naamloze drang

een soort thuis

waarnaar ik nooit heimwee voel
maar toch altijd terugkeer
plots buigt het zwart de storm
van licht

alles is stil

Afscheid II

mijn stem zwerft door de stad
de tijd is een waas geworden
zwartwitte beelden krijgen diepte
gevangen in verrotte fotolijstjes

kondigt het herfsttij zich aan
roodbruine dromen vallen neer
verschrompeld naast een leven
vol onbeantwoorde vragen

Zielenstrijd

ik tors het gewicht van eeuwen
mee in de holte van mijn borst

een knagend gevoel van honger

leegte die zich vanuit je maag
via je keel omhoog naar je mond
je lijf uiteen wil schreeuwen

maar op een of andere manier
ergens halverwege blijft hangen

Alles is gezegd

tussen woord
en kus

de stemloze
leegte

in jouw ogen

WOOOOOT!!! TS IS GESLAAGD!!!

ZONDER ONVOLDOENDES ;)

Tuijana

de nacht komt binnenvallen
en mijn ogen worden zwart
de straten huilen
het geblaf van honden sterft weg

in de stemloze leegte
die zich langzaam uitstrekt
als een ziekte
door de steden dwaalt

een schaduw die zich beklaagt

waarom is een leven nooit klaar
enkel verlaten

Onsterfelijk

met de liefde
heb ik me geofferd
op een altaar
van eenzaamheid

Schipbreukeling

de zee weerspiegelt de chaos in zijn hoofd
dat zich ten ruste heeft gelegd op het strand
waar legendes zich verbergen tussen stenen
en zijn nevelige gedachten uiteen slaan in

de branding beukt het leven aan hem voorbij
zijn hoop en dromen allang geleden vervlogen
naar het zuiden met de mistvogels gelijk
het laatste schip dat niet zijn redding bracht
maar aan de horizon met het licht ten onder ging

in het warme zand jaagt hij stil op echo's
van voor zijn geboorte want zoals elke man
is hij uiteindelijk niets meer dan een speeltje
van de herinneringen die in zijn hoofd
de chaos van de zee weerspiegelen

Reiziger

met gebroken handen opgericht prevelend
naar iets dat alleen voor hem zichtbaar is
gevallen als een engel bedelt hij om woorden
maar krijgt enkel valse blikken toegeworpen

muntjes vormen rinkelend een lichte melodie
op het haastige tempo van versleten zolen
wordt hij verjaagd door jaloerse harten die
hem vrezen om zijn uitgespreide vleugels

en ongeketende voeten die hem dragen als
wind in alle verstreken hoeken van duister
waait hij zonder sterren aan de hemel
als iemand vraagt om zijn geheim spreekt hij

wiens verloren tong verraden is door een kus
zal dwalen als water in de echo van schelpen

Salix Babylonica

vol onbegrip reiken zijn armen naar boven
wilde haren vallen verslagen tot de grond
waterziek treurt hij om gevallen kameraden

verloren buigt zijn gestalte over de sloot
door ondiepe wortels sijpelen herinneringen
weg in zijn ogen treurt zijn hol verhaal

verward spreekt zijn hart in getorste bast
onder zijn dikke huid stroomt bastaardbloed
met rimpels vloeit traag zijn vechtlust weg

tussen knokige vingers fluistert de wind
"Oh Zalig Babylon" en in het donker sterft
de laatste der pioniers tussen koud beton

Ssuuuiiizzeeennnddeee Ooorreeenn

wuueeennnnggg wauauauauauau
klaaatcchhuunng kkkkiiiiiii
diiiiiinnnnngg dooooonnnnng
kkaaaaapppppuuuuu nooouuuuu
iiiiiiikkkkk wwwooooorrrrdd
hhheeeeellluuuuummmaaaaalll
ggggggeeeeeeeeeeeeeeekkkkkk

Blauwe Ruiter

zijn roep zal alle verbonden
gemaakt uit ijzer en bloed
en slavernij uiteen doen spatten

in licht dat van hem afglijdt
als de cocon van een rups
die zich ontpopt tot een vlinder
de allerlelijkste en zwartste

zijn ogen zullen giftig zijn
maar zich aan alle onwetenden
in de kleuren van de regenboog
opdringen

ook hij zal ooit door liefde
vernietigd worden maar tot dan
zullen de onschuldigen vallen
één voor één tot hij weer heel is

kllaaannnggk

.


kllaaannnggk


.

Vrouwe met de Lamp

westenwind kerft littekens in het land
en voert vreemd licht mee in haar boezem
de seizoenen ongetemd achterlatend

de geur van verdriet sijpelt bodemloos
bescherming biedend aan het holst
van de nacht die valt over steile bergen
een plek waar zelfs duivels niet rusten

drie sparren staan eenzaam aan de voet
hun wortels verstrengeld met het land
een laatste toevluchtsoord voor geheimen

rusteloos dwaalt een vogel door de lucht
op zoek naar de tijd die dromen verloren
aan de vrouwe met de lamp vraagt hij

bestaan er goden in de kronkels van riolen

Herfstij (Schemering van een Dag) WIP

Een lamp verlicht het uitgestrekte niets. Met gestorven stem ijlt een zwerver in de nacht: "Ik stierf een duizend levens, leefde een duizend doden en zag!"

Hij spreekt namens het uitschot, het onkruid, de tongloze bannelingen uit de stad die als een moeder voor hen was.

Flikkerende kaarsen doof uw licht, verdorde bloemen verval tot stof! Het is tijd voor de ratten! Niets is hen heilig, alles waar u ooit in geloofde is slechts een nieuw maal want hun honger is onverzadigbaar. Jullie zijn de remsporen van het menselijk ras!

Ga toch druppels van een waterval tellen, dan doen jullie nog wat nuttigs.

Innovator

Your answers suggest you are an Innovator

The four aspects that make up this personality type are:
1. Spontaneous
2. Ideas
3. Hearts
4. Extrovert

Summary of Innovators

Energetic and creative taking inspiration from everyone they meet Enjoy flexible work environments with few rules and many opportunities for fun Think of themselves as imaginative, sociable and sympathetic May not think logically about their ideas

More about Innovators

Innovators are fun-loving, creative, sensitive people who enjoy developing their ideas by discussing them with others. This group supports the people around them and expects the same in return. Others are drawn to Innovators because of their love of life, caring nature and openness. (Innovators are most likely to say they do their best work when they start at the last minute, according to a UK survey. )

Innovators are good at spotting opportunities and recognizing potential in people. Innovators put all their energy into new projects and their enthusiasm motivates others to support their plans.

In situations where they can’t use their talents or are unappreciated, Innovators may become rebellious and unfocused. Under extreme stress, Innovators may become preoccupied with meaningless details.

Innovators may over-extend themselves or put a night out with friends ahead of more pressing commitments.

Een goede tweede is Performer

Light is born

in the
twilight moment

when
sun and moon
meet

the shadows
in
my eyes

Slaven van Logica

Zelf bouwden we haar, de gevangenis waarin we leven. Onze voeten marcheerden te snel en wilden teveel omverlopen. Maar de hemel bleek waarlijk onbestormbaar! We zijn gedwongen om te leven achter de tralies van onze eigen angsten.

Nu draait de aarde haar ontkenningsfase in. De mensen wanen zich kleurrijk en zonder ketenen, de domoren! Maar de vogels, die terugkeren van verre reizen, vertellen andere sprookjes. Zij verhalen van uitgestrekte betonnen geraamtes, die uit alles de kleur verdrijven. Grauwe massa's paraderen met rouwbanden en vlaggen door troosteloze straten.

Onder het mom van vrijheid wordt vrijheid publiekelijk vermoord! Voor de ongeknipte ogen die alles laten gebeuren, zolang ze maar niet in de spiegel hoeven te kijken. Natte verf druipt traag van haastig opgestelde bordkartonnen decors.

Ik weet dat mijn kreet kapot zal slaan op de rotsen. Maar ik hoop dat iemand op een dag de scherven van mijn echo zal vinden! En mijn kreet in volle kracht zal herhalen, net zo lang tot iemand mee schreeuwt. De luchttrillingen zullen onze ketenen breken! Herboren zullen we de grenzen van onze paspoorten overschrijden.

En elkaar omhelzen, als vreemden.

Semiotische Oorlogsvoering (WIP) door Eric Rosseel

Semiotiek betreft als theorie en praktijk de verhouding tussen tekens (woorden, beelden, iconen, etc…) en datgene waarnaar ze geacht worden te verwijzen. BHV verwijst bv. zowel naar ‘kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde’, naar ‘het kartel CD&V-NVA’ als naar ‘foert!’.

Semiotische oorlogsvoering kent twee vormen: deze uitgaande van de Macht om via boodschappen de wijze waarop mensen hun verlangens en behoeften ervaren om te zetten in een taalgebruik bij de onderdanen waardoor deze hun problemen gaan zien in termen van de belangen van die Machthebbers zelf. Nazisme en fascisme met hun theatrale massaspektakels waren een vorm van semiotische oorlogsvoering van de macht tegen de onderdanen. De agressie en de frustraties die de mensen voelden tegen de Macht werd aldus omgevormd tot een agressie tegen die groepen die de Macht konden bedreigen: joden, vrijmetselaars, communisten, homo’s, ‘ontaarde’ kunst, zigeuners, etc.

De tweede vorm is de semiotische guerrilla: zij gaat uit van de Onmacht. De semiotische guerrilla heeft in wezen een lange traditie. De eerste semiotische guerrillero die de geschiedenisboeken als dusdanig vermelden is Socrates. Met zijn vorm van conversatie en dialoog met zijn medeburgers ondermijnde hij systematisch de relatie tussen de woorden die deze burgers gebruikten en de werkelijkheid waar zij dachten dat hun woorden naar verwezen. Het kostte hem zijn leven. Diogenes de Hond deed het wat alternatiever en toonde eerder een beeld van hoe het anders kon zonder zijn medeburgers direct in hun eigen geloof aan te vallen. Als curiosum shockeerde hij, maar nooit iemand in het bijzonder zodat ook niemand hem aanklaagde.

De semiotische guerrillero hoeft geen persoon te zijn, het kan een teken zelf zijn, een boodschap dus, die doorheen de diverse maatschappelijke media’s circuleert. De iconen zoals James Dean, Marilyn Monroe, Elvis Presley, Mick Jagger, Andy Warhol, etc. sloegen op dezelfde wijze toe als de guerrillero’s van de Vietcong in Vietnam tijdens dezelfde jaren 1960. Allen ondermijnden zij via beeld of klank (pop en rock) of via de kogel uit de loop van een geweer de bestaande relatie tussen een heersende taal en de werkelijkheid waarnaar deze taal pretendeerde te verwijzen en die door de Macht als een eeuwige onveranderlijke relatie werd voorgesteld, bv. de relatie tussen het taalgebruik over seksualiteit en de voortplanting zonder lust of orgastisch genot. Nu nog altijd zijn de imago’s van doden zoals Markies de Sade, Arthur Rimbaud, Che Guevara, Jim Morrison of John Lennon bijzonder doeltreffende semiotische guerrillero’s.

De semiotische filosofie van de Macht komt er telkens en in essentie op neer dat er een vast, eeuwig, natuurlijk en door God geheiligd verband bestaat tussen woorden/tekens en de werkelijkheid waarnaar deze verwijzen. Zo staat voor de Macht ‘democratie’ gelijk met het gegeven dat de mensen om de 4 jaar mogen stemmen. Elke dag, elk uur van elke dag bombardeert de Macht ons met boodschappen die dat soort verbanden tussen de woorden waarmee wij spreken en de werkelijkheid waarnaar zij zouden moeten verwijzen, in onze geest moeten cementeren. Hiermee verraadt de macht haar angst, want de macht weet zelf heel goed dat die verbanden niet natuurlijk en godgegeven zijn, maar puur arbitrair. Zij weet beter dan wij zelf dat, om een idioot voorbeeld te nemen, het helemaal niet evident is dat een rood verkeerslicht betekent dat je moet stoppen: voor hetzelfde geld zou dat een blauw licht kunnen zijn. Het Semiotisch Leger van de macht bestaat dan ook uit soldaat-machines die als je er A in stopt er gegarandeerd B zal uitkomen, en nooit iets anders dan B. Onze media in het begin van deze 21ste eeuw voert deze soldaat-machines in de meest diverse vormen op. Van de idee van de vervanging van de onvoorspelbare volksjury in een assisenzaak door beroepsrechters die de Wet toepassen zonder mogelijkheid van afwijkende interpretaties tot het mooi in de pas lopen van scouts, en de onmogelijkheid te zeggen dat Al Gore een all’s whore is. Binnen het Semiotisch Leger van de Macht is de deserteur dan ook de semiotische guerrillero par excellence. Hij weigert met B te antwoorden als er A in hem wordt gestampt tot zijn hersens ervan splijten of verschrompelen.

De strijd om de jeugd: voorspelbaarheid (in de pas lopen) vs onberekenbare en dus subversieve spontaneïteit van de mogelijkheden.

Univales

het lede
van mijn ogen

dat zich
als dader
profileert

en zo de schuld
en het zwijgen
op zich neemt

het zwakke
van mijn stem

Essay over het Schoolsysteem in Nederland

School was vroeger een plek, nee een voorrecht, waar de vrije geesten, zieners en denkers gevormd werden, die juist de massa van het juk van de illusie wilden bevrijden. Daar kwamen de controversiëlen en verschrikkers vandaan.

Vandaag de dag is school een boerderij geworden waar herders hun lammetjes fokken. Leraren zijn de waakhonden, niet langer mensen die je uitdagen jezelf te verbeteren, je stimuleren beter te zijn dan de rest. Je denkt misschien dat ze dat doen, maar ze stimuleren je alleen maar even goed te zijn als de rest, hoewel ze wel proberen de algehele rest wat beter te maken. Maar niet te goed want anders zullen ze misschien inzien dat ze voor de gek gehouden worden. Een voorbeeld daarvan is de examennormering. Ze willen niet dat je aan welke kant dan ook uitschiet, uitschieters zijn nou eenmaal gevaarlijk.

Tegenwoordig zijn scholen net gevangenissen waar leerlingen onderworpen zijn aan het beleid, waarbij geraffineerd de illusie van vrijheid en individualiteit wordt gewekt. Dit gebeurt bijv. door middel van enquêtes, "vrij" te besteden tussenuren, bijles, keuzewerktijd, mentorgesprekken en ouderavonden. Er wordt de illusie gewekt dat er dat men naar je protest luistert. Maar dat is helemaal niet zo, en als het wel zo is dan gebeurt dat alleen maar om deze methode nog beter en geraffineerder te maken. In het echt ben je gewoon onderdeel van die grijze massa die al vanaf het 2-3e (alleen baby's laten zich niet commanderen) jaar doet wat er tegen hen gezegd en wat er van hen verlangd wordt.

Tirannie valt voor een deel te wijten aan tirannen maar ook aan de instemming van mensen die zich laten tiranniseren en niet individueel of collectief in opstand komen. Nou is er in Nederland geen enkele sprake van een actieve tirannie maar van een passieve of sluimerende tirannie. Deze vorm is zo mogelijk nog erger en gevaarlijker. Want hoewel deze vorm niet erg merkbaar is, is hij wel degelijk aanwezig en is de taak nog steeds aan ons om er tegen in opstand te komen.

Het smerige van dit systeem is dat het mensen tot slaven maakt in ziel en geest, dit niet doet door geweld, bedreiging of door andere opzichtige trucjes, maar door chantage en meer nog de steeds uitgestelde beloning. De wortel aan de stok die men voor het paard spant om hem harder te laten lopen. Vergelijkbaar als het paard worden ook wij oogkapjes omgedaan, zodat we alleen maar zien wat ze ons willen laten zien. Het verschil is alleen dat het paard na het zwoegen de beloning int en zijn oogkapjes worden afgedaan, bij ons niet. Elke keer is de beloning groter, meer en beter. Men begint met een snoepje, eindigt met geld, macht of liever nog rust. Rust zal men krijgen, in het graf.

Het systeem werkt, het is overal te zien. Mensen denken niet meer, schreeuwen alleen de media na, of niet eens. Ze praten liever over Gray's Anatomy of COD4 dan na te denken over wat er om hen heen gebeurt. De meeste leerlingen van tegenwoordig weten niets, hebben geen of weinig ambitie die verder gaat dan een goede baan, een veilig leven en geld of roem. Avonturiers worden in de kleuterklas al vermoordt en rebellie wordt er op de middelbare wel uitgeslagen. Hou je, je niet aan de regels dan wordt desnoods het leger ingeschakeld om je op je plek te wijzen. Met welk briljant argument je ook komt om je gelijk te bewijzen, straf zal je krijgen omdat anders het signaal wordt afgegeven dat de regels zonder vergelding gebroken mogen worden. Dit is niet iets van school noch iets van deze tijd. Kijk maar naar de Mexicaanse kunstenaar die de symbolische straf van 1 dollar opgelegd kreeg voor het bevuilen van de vlag of naar dit citaat Publilius Syrus, Maxims: "Veroordeel een belediging niet, en je stimuleert het begaan van vele."

De leraar vraagt je kritiek te geven maar als die dan geeft gaan ze meteen in het defensief. Je liegt! Je weet niets! Ze willen geen kritiek, alleen dat je mak als een lam de regels volgt, regels die echt niet onredelijk zijn. Nee, dat niet, maar ze maken wel een hele generatie hersendood.

Vrijheid moet je opbouwen, vrijheid moet je maken. Ze komt niet voort uit een eenzijdige beslissing van een van de partijen net zo min als ze uit de lucht komt vallen. Maar als wij er nu niet voor zorgen dat die vrijheid gemaakt wordt, zal hij ons en diegenen na ons ook ontzegd worden.

Vrij zijn moet je leren, dat is wat ze je op school zouden moeten leren, hoe vrij en zelfstandig te zijn. Deze taak ligt ook bij de ouders, misschien vooral bij de ouders, alleen is dit voor hen niet mogelijk als op school tegenstrijdig en koppig het tegenovergestelde geleerd wordt en zo dus de ouders tegenwerken. Daarnaast, hoe kan een ouder die zelf nooit echt geleerd heeft om zelfstandig te zijn en zelfstandig kind opvoeden?

Men kan iemand niet rechtmatig dwingen iets te doen of te laten omdat het beter voor hem zou zijn, hem gelukkiger zou maken of omdat anderen het verstandig of wijs zouden vinden. Dit ligt dan weer anders als het over kinderen gaat, maar waar ligt dan die grens wanneer iemand voor zich zelf mag en kan beslissen of wanneer hij daar iemand anders voor nodig heeft.

Op school zeggen ze je op te leiden voor het leven, maar dat is verdraaiing van de werkelijkheid, ze leiden je op voor het leven tot je maatschappelijk nutteloos bent geworden, daarna mag je het zelf uitzoeken. Je wordt tot slaaf gemaakt, een zielenslaaf, woonachtig in een maatschappij waar iedereen denkt een individu te zijn maar voor die maatschappij gemaakt wordt in een massafabriek, een bio-boerderij voor kippen zonder kop. Alles is tegenwoordig massa, massaconsumptie, massacultuur, massacommunicatie, massa dit en massa zo. En de massa is nou eenmaal dom, wil enkel (leed)vermaak. Wil jij behoren tot die massa? Ik niet...

Jerash

een schaduw dwaalt
door klassieke puinhopen
en waant er leven

in de baden waarin
Hadrianus nog gepoedeld heeft
klinkt het getoeter van auto's

eeuwen hebben zich er om ruines
gewikkeld en hun echo losjes
gestapeld tussen de heuvels

om daarna te vallen in de kloof
van vergetelheid

Broken Memory

I stared
down
a droplet
once

cosmos

a mortal
moment

Illusia

Verbannen uit de leugen, gedwongen om de stad in vogelvlucht te zien. Vervloekt door haar duivels, bedorven en verstoten door haar bewoners, heten enkel haar goden mij nog welkom.

Het contrast is geel-paars. De winkeletalages liggen vol met blikken Vrijheid en Gerechtigheid, te koop voor ieder die het betalen kan. Maar de straten zijn leger en wezenlozer dan de ogen van haar inwoners.

Ik troost mezelf met de gedachte dat het tij ooit keren zal. En ik, gedragen door de zee, aan het hoofd van een bende swastika's, hamers en amerikaanse vlaggen terugkeer om mijn doornenkroon te ontvangen.

Dan zal ik alle kinderen van de kliffen storten en ze teruggeven aan de oprukkende zee van valse stemmen. Zo zal ik deze veredelde rattenplaag vernietigen.

Maar tot die dag zal er licht zijn, en houdt de wind wijselijk haar bek.

Iemand die hoopt

zijn wispelturige vorm verbergt
duizend voormalige gedaantes
zijn schaduw erkent geen licht
maar kan niet bestaan zonder

sterren die waken aan de poort
van nachten waarin hij dwaalt
en het herfsttij belichaamt
van een tongloos volk

zonder wraakzuchtige goden
die in codes tot hem spreken
verlangt hij naar de tijd
dat de toren nog trots stond

zijn klamme stem doorklieft
de schemering

lasu unco tamen unuopa kun
niaj song^i kaj illusiojn

Laisser faire, laisser aller

pas als bomen weer foto's gaan dragen
en in ontbonden staat liederen zingen
over leven en paradijs of wat mij morgen
te wachten zal staan in licht dat valt

het uur van naaktheid geslagen heeft
in alle verstomde beelden die levenloos
tegen muren spreken omdat andere oren
zich doofstom afwenden van de waarheid

zal mijn kreet zichzelf smoren in zand en
bevroren bladeren als een zoon van wind

The Stranger goes Radio

FUN-X
(91.8 FM)

om
20:30

Eerste bericht op deze blog

adghbasdjkasdb