Omslenteringen

I.

oud en versleten wankelend
op wat je gegeven is de wereld
een roes vervloekt het leven

verdriet verdrinkt verlangen
in meren van onzekerheid
kleurt de horizon eenzaam

enkel tijd als kameraad alleen
als een vreemdeling luisterend
wordt de nacht een met de stad

II.

hoop op beter vervlogen strijd
maakt plaats voor berusting in
je ogen dooft langzaam de zon

stil de straat verstomd dronken
vergaat de wereld wankelend zie
waanbeelden aan de donkerlucht

verloren in het leven opgegeven
kwijnt weg bij het vallen van
de nacht eenzaam zwerft de stad

III.

opgedroogde tranen strepen zwart
je wang blauw geslagen lucht prikt
in open wonden valt kille regen

totaal van de kaart afvragend
waar het allemaal om draait alles
in de straat gaat het leven door

iedereen opgegeven liggend in
de goot dooft het laatste licht
in de stad valt vaag duister

IV.

je waant je alleen tegen de wereld
stort in elkaar als een kaartenhuis
door de wind waait een psalm waarin

het einde wordt gepredikt in straten
die kronkelen als een doolhof is het
leven met enkel één uitgang

nu de poorten zijn gesloten zoeken
de laatste verdwaalde lichten hun heil
in de eenzame schaduw van de stad
werpt een muur rond zijn gedachten