in het land waar beloftes afgekapt
worden door wegroestende machettes
verdrinkt onmeetbare rijkdom zich
in poelen van bloedmodder en tranen
moordend is de mens op haar creatiefst
de nacht struikelt over onbegraven
schimmen en gaat voluit op haar bek
zo de nieuwe dag begroetend
er zijn mensen die haar schoonheid
enkel met het oogwit durven te bezien
maar vergeten dat de pupil zwart is
alle bloeddoorlopen ogen rood kleuren
en ieder mens een hart draagt
het land dat gelijk het heelal geen
dood kent enkel een oneindig aantal
bloederige geboortes waar gisteren
vermoord wordt en morgen grenzeloze
dromen meebrengt in haar omhelzing
een roodroze gloed die zich wikkelt
om de horizon als geluiden verweven
met de lucht het land wordt wakker
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten