hoog verheven boven paarse horden
waant de gele koning zich meester
van zijn eigen woordenschat
genesteld op zijn troon droomt hij
zich in een onschendbare vogelvlucht
rijker dan de albatros op de grond
zijn stem is een leugen die schaduwen
ten dans vraagt het rijzende tij
verdrinkt zijn tirannie van illusies
in een gebed zonder eind
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten