een koortsdroom woekert door
zijn halfvervallen hondenkop
slaat woorden over de dijken
het water in en halveert hem
voor het vonnis voltrokken is
overdag zwijgen de bomen
bij het eerste licht de ijzel
uit hun knuisterige takken
maar hij kwijnt zelfs niet
bij de winter in zijn botten
er ijlen zesentwintig vogels
in de schemerlingse luwte
kortwieken in een koortsdroom
zijn halfvervallen hondenkop
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten