ze is als het koortsige zwijgen
van de bomen in de nacht
stil heengegaan met woorden
die voorbijdrijven
een silhouet op het water
dat droomt van exotische lippen
mijn dode vrouwen en kinderen
heb ik achtergelaten
in het duister ben ik gebogen
naar een nieuwe horizon
de gebeden rijzen op
uit het oosten valt een licht
naakt is ze voor mij verschenen
als een rusteloze vreemdeling
in de schemering van de dag
te wankel om verder te kruipen
heb ik me gevouwen
in haar simpele blauwe ogen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten