je groeft je dagen
met naar buiten staren
naar een wereld
die zich uit schaamte
verschuild achter vuile ramen
muren met littekens
flarden verkleurd behang
waarlangsde jaren schragen
herinneren aan kindergeluiden
die op een dag
gewoon verstomden
met tijdbestendige stift
turf je de bezoekers af
één voor één voor één
geen
je ogen flikkeren
zwak bij het licht
van de lantaarnpaal
dat zich onder de gordijnen
door naar binnen wringt
een dief
op zoek naar schaduw
je wordt koud
en de winternacht
duurt nog zo lang
vrijdag 9 januari 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten