de zee weerspiegelt de chaos in zijn hoofd
dat zich ten ruste heeft gelegd op het strand
waar legendes zich verbergen tussen stenen
en zijn nevelige gedachten uiteen slaan in
de branding beukt het leven aan hem voorbij
zijn hoop en dromen allang geleden vervlogen
naar het zuiden met de mistvogels gelijk
het laatste schip dat niet zijn redding bracht
maar aan de horizon met het licht ten onder ging
in het warme zand jaagt hij stil op echo's
van voor zijn geboorte want zoals elke man
is hij uiteindelijk niets meer dan een speeltje
van de herinneringen die in zijn hoofd
de chaos van de zee weerspiegelen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Aardig dicht, Stranger. De "omarmende" eerste en laatste regels zijn prettig.
Wat ik in het middenstuk mis is wat leven, actie, kracht, wanhoop zo je wilt. Je blijft wat hangen in beschrijving van de omgeving, zonder dat dit het innerlijk van de gestrande in zich betrekt.
Wat me opvalt is dat je in feite geen metrum gebruikt. Dat is soms wat lastig bij het lezen.
hsp,
fijn u hier te zien :P hmm ik zal wel WIP in de titel zetten want het blijkt dat ik nog lang niet klaar ben met deze, ik zal het nog stevig onder handen nemen.
ik gebruik geen metrum omdat ik eigenlijk geen idee heb wat een metrum is, (wel de definitie) maar niet hoe het werkt enzo...
:)
Metrum is niets anders dan een cadans: tadam-tadam-tadam etc. Zie ook: http://www.cambiumned.nl/rijm.htm .
oh ja zo als het alexandrijn en het jambisch pentameter... hey leer je toch nog wat tijdens school... gvd en ik altijd maar denken dat die leraren uit hun neus aan het vreten waren...
Een reactie posten