met gebroken handen opgericht prevelend
naar iets dat alleen voor hem zichtbaar is
gevallen als een engel bedelt hij om woorden
maar krijgt enkel valse blikken toegeworpen
muntjes vormen rinkelend een lichte melodie
op het haastige tempo van versleten zolen
wordt hij verjaagd door jaloerse harten die
hem vrezen om zijn uitgespreide vleugels
en ongeketende voeten die hem dragen als
wind in alle verstreken hoeken van duister
waait hij zonder sterren aan de hemel
als iemand vraagt om zijn geheim spreekt hij
wiens verloren tong verraden is door een kus
zal dwalen als water in de echo van schelpen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
da's een mooie !!!
haha dank :) ik heb er nog een in deze stijl, maar hij is nog niet helemaal af... met geluk staat ie er vandaag nog op... maar anders in t weekend pas...
Een reactie posten