ik sta op met de reigers
de ochtend ligt nog
vochtig in hun ogen
stilte heeft zich
genesteld in de bomen
ik omwortel ze
een reiziger die
na jaren
zwijgend berust
in zijn eenzaamheid
zoals de wind
die na flarden kust
in de bergen
een schuilplaats zoekt
tegen de regen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten