de aarde koelt af
verstopt zich in
de verlaten mijnschachten
van het heelal
de nacht komt boven
drijven - nog altijd
koud van al dat water -
in een halve cirkel
glijdt ze langs de daken
van de zee
blijft na de laatste
ademstoot
enkel nog het ruisen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Verheugd "Pan-aqua" gelezen, het klikt tussen jouw gedichten en mezelf.
Keep on the good work!
thanks a lot :D
Een reactie posten