de polen zijn weer van plaats
gewisseld in hun eeuwige spel
een stoelendans zonder stoelen
de wereld kantelt als ik
wolken stapel met het puntje
van mijn tong en zweef
pas wanneer er water stroomt
door mijn kunstaderen
en de wind mijn oren kietelt
dan zal mijn moerashart
zich droogleggen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten